Elde avuçta

bir teknenin direğinde sallanıyor
tatlı ve mutlu çocuk edasıyla
tüm gönüllerin içinde yer alan
yaraları hep sızlatan

elbisesi kıvrım kıvrım saçlarına eşlik ediyor
rüzgarın o sert geçişlerinde
ay ışında yol alan herşeyin üzerinde
güneşin bile ötesinde

tüm evrenin uçsuz bucaksız
her sokağında şu bacaksız
aşk sanki bir velet
elimde kırışık bir ceket

herşey bu kadar mı çaresiz
neden sözlerim hep aciz
seni kırma korkusuyla
bir gülün kokusuyla

yapamadıklarımdan öteye gidemeyen
ezbere konuşmalarım
götürüyor çürümüş hayallerimden
elde avuçta sadece ölü bir beden

Oğuz Karabulut
27 Ocak 2009