Çeker gider oldum

ne zaman diye sorarken yoruldu kalbim
seni beni geçti kendine yanar oldu
bülbüller bile dalga geçer oldu sevgimle
biz bile bu kadar salak değiliz dercesine
bulutlar.. ah bulutlar..
bir onlar mı anladı beni?
arada bir ağladılar
gölgelerin dansettiği o küçük hayat bahçesinde
yaşantımın ortasında bir gül misali
öylece tüm güzelliğinle oradaydın..
bense çöldeki bir kum tanesiydim
rüzgarların savurduğu o minik yürektim
senin umrunda olmayan ama büyümeni sağlayan topraktandım
ölen her yaprağının düştüğü yerdeydim
bir ölenler, bir de toprak anladı hep beni
arada ıslattı yağmurlar gözlerimi
güneş hiç durmadan sarıldı bana
ay peşini bırakmadı yalnızlığımın
ağaçlar gölgelerini savurdu dört bir yana
ve kağıtlar.. en yakın dostum oldu
derdimi dinleyip mürekkebi ahbap etti kendine
ben.. ben ise hayatında misafir oldum
geldiğim gibi aniden..
çeker gider oldum...

Oğuz Karabulut
30 Mayıs 2009

Dipsize gidiyoruz

güzel düşlerin sahipleri var dünyada
düşüşlerin mahkumu ruhların hemen yanında
birileri düşüyor ki boşluklar doluyor
orada bir yere sıkışıyor hayatlar
anlatılan dertler yol oluyor
fakat..
her geçer,hayat böyle dendiğinde
biraz daha derinleşiyor o kuyu
dipsize gidiyoruz..
bile bile düşüyoruz..
bile bile koşuyoruz..
bile bile.. hep bile bile yapıyoruz..
sıkılmadan düştükçe kalkıyoruz
biliyoruz.. ve hala..
dipsize gidiyoruz...

Oğuz Karabulut
28 Mayıs 2009