Dur yapma !

Dur yapma !
Ellerini gezdirme yanaklarımda
Gözlerime öyle bakmayı bırak lütfen
Yok birşeyim..
Yok diyorum üsteleme işte !
Gözlerim neden mi kızarmış?
Neden mi dolu dolu bakıyorum?
Boşver..
Gözüme sensizlik kaçtı sadece...

Uykusuzluk geceleri misafirim
Senin yerini tutuyor işte..
Bıraktığın boşluğu sıcak tutuyor..
Gittiğinin farkında bile değilim.
Herşey o kadar sıcak ki,
O kadar yeni ki..
Diyorum ya;
Sadece koca hiçliğin ortasında var olmaya çabalıyorum.
Bıraktığın herşeyinle sohbet ediyorum.

Dur yapma !
Ağlasam sensizlik ellerime akacak...
O zaman dolu dolu bakamam ki sana.
Gitme diyemedim belki ama..
Dur !
Ya da boşver..
Gözüme sensizlik kaçtı sadece...

Oğuz Karabulut
17 Kasım 2009

Doyamadım !

Sonbaharın başlaması gibiydi herşey
Birkaç yaprak misali düşüyordu yanaklarımdan damlalar
Gözlerim acınası ifadelere bürünüyordu her sabah
Birkaç günün geçişinden öteydi herşey
Yıllarımın hafif kaldığı saatlerin uzun soluklarıydı
Hayallerimden öte birşeydi işte..
Yanımda olmayana mı üzülmeliydim, yoksa olmayacağı ümit mi etmeliydim?
Kısır döngü müydü koca bir ömür?
Beklemek bir yerden sonra koymuyordu..
Fakat hatıralar soluyordu bıraktığın sonbaharınla..
Yanıma bıraktığın tek olgunun yalnızlık olduğunu farkettiğimde
Koyu bir sohbetin içindeki o kelimeydin işte..
Dostlarım seni sorduğunda büyük bir yalandın söylediğim..
Yüzümdeki o ifadeyi alıp bir cümleye sığdıramadım..
Kelimelerin acizliğini tüm ekşiliğiyle tattım..
Alamadım kendime birkaç kuruşluk mutluluk
Dökülmedi gözyaşlarımla biraz olsun huzursuzluk..
Doyamadım işte sana..
Doyamadım !..

Oğuz Karabulut
15 Kasım 2009