Seviyorum seni hayat

Seviyorum seni hayat
Tüm o zahmet harcadığın oyunlarınla
Tek kuralın baştan beri var olduğu
O küçük kararsız,muzip oyunlarını
Bırak aksın zaman, versin kararları hayat..

Seviyorum seni hayat
O muzurluklarını seviyorum
Elimde hep birşey varmış gibi düşündürmeni
Bazen şah kadar hareketsiz
Bazen piyon kadar değersiz
Bazen vezir kadar güçlü hissettirmeni

Seviyorum işte seni hayat
Tekrar ederken bile öyle değilmiş gibi olmanı
Ufacık, masum hatalarını
Mutluluğun olması gerektiğine inandırışını
Tabi birde o yıllanmış şarap kokulu,garip zehrini....
Aşkını...

Hiçbir kelam ustası diyemez ki
Aşk var, aşk yok..
Hangi kul çözebilmiş bir bilsem
Kime dokunsan bin ah
Herkes kanmış dertlerin kendinde olduğuna
Sanmış ki aşkı çok büyük bitmez..
İşte bu yüzden seni seviyorum hayat

Hala bana süprizler yapmanı
Beni unutmamanı..
Hala geçmişten hatrı olan
Bu aptal aşığı hatırlamanı...

Oğuz Karabulut
25 Mart 2009

Sevmek yetmiyormuş

ağlıyorum yine..
kendi başımayım tüm gece..
zaten gecelerin kaderi bu..
karanlıkların içinde yok aydınlık
imkansız aşkları yaşıyorum işte
imkansız... imkansız...
hayat akıp gidiyor gözyaşlarım gibi
içimdeki yanmayı anlatmak güçleşiyor
ellerim titriyor, hiç olmadığı kadar
seni düşünüyorum..
biten herşeyi düşünüyorum
delirmek üzereyim
cevabını bildiğim sorulara başka cevaplar arıyorum
üzgünlüğümü anlatmak
sana cehennemimi anlatmak gibi olur
dünyam dönüyor şuan dönmedolap gibi değil
içim bunalıyor.. galiba kusacağım..
çıkartamıyorum kursağımda kalan o kelimeleri
sesim çıkmıyor, ağzımı bile açamıyorum
çünkü kendi gözyaşlarımla boğulabilirim
heran ölebilirm
bitebilirim
ama ya kalbim
sıkışıyor işte.. sıkışıp kalıyor..
vücudum pes ediyor
çekiliyorum.. bırakıyorum dövüşü..
zaten ağzım gözüm dağılmış.. kalkamıyorum..
acı, keder, hüzün.. geç bunları içimdekini bil
eminim sende hissediyosun
biliyorsun..
geberiyorum şuracıkta
ve sen bunu biliyorsun
elden ne gelir aşkım?
sevmek yeter mi herşeye
yetmiyormuş işte, yetmiyor...

Oğuz Karabulut
21 mart 2009

Dokunamadan sevebilmek

dinlediğim müzikler seni mi anlatıyor bana
hoşçakal deyişin çınlıyor hala
ardından gelen görüşürüz de olmasa
duyamaz olurdum o melodileri..
ardından dinliyorum sessizliğin içinde seni
öyle güzel ki seni duymak
hayalinle başbaşa olmak
bir kelime bile etmeden anlaşabilmek
dokunamadan da sevebilmek..

Oğuz Karabulut
08/03/2009

Sadece sevebilmek gibi

hafif bir uğultu var etrafımda
sağımı, solumu şaşırdım..
işte geliyor ya bir yandan güneş ışığı
aydınlanıveriyor ortalık, karanlıktan sıyrılıyor
fonda bir melodi var, aslında çok tanıdık
benim eski günlerimden arta kalan belki
belki ilk defa duyuyorum, o yanık sesi
kuşlar cıvıldıyor, o hüzün şarkısı çalıyor olsa da
demekki hayat devam ediyor, sen olmasanda
şimdi beni düşünüyorsun biliyorum..
hissedememek nedir biliyor musun..
şimdi ellerini uzat bana doğru, hisset
hisset o boşluğu, farket yokluğumu
dolduracaktır gözlerini, tuzlu bir su
biliyorum çünkü az önce aktı bir kaçı
ben yokum ve sen özlüyorsun..
sanıyor musun ki ben özlemiyorum
hala hatrımda seni ilk gördüğüm düş
unutamadım o geceyi, ardından gelen günleri
ızdırap doluydu, belki arada bir mutluydum
ama aslında oynuyordum..
oynuyordum hayat sahnesinde, klasik ama evet
ne olacağını bile bile devam ediyordum
sonucu bilerek oynamak..
bile bile lades sanırım..
bak hala duyuyorum o kuşları..
ben ne düşünüyorum, ama onlar hayat derdinde
benim ki de dert mi şimdi?.. sevmişim birini..
şimdi hatıralar oynaşır gözümde
adeta her akan göz yaşı senle olan bir anı
dökülüyorlar yere ve sonra buhar olup gidiyorlar
uzaklaşıyorlar, belki kaçıyorlar birer birer..
unutturuyolar kendilerini, sevdiğimden kaçırıyorlar
aklıma takılan bir kaç sorunun cevabını arıyorum ardından
dışarı bakıyor ve süzüyorum etrafı..
aydınlığın içinde birkaç insan evladı
ha bir de pencereden benim gibi etrafı süzen bir kaçık
selam verir gibi bir hareket yapıyor ve sonra kaçıyor
bazen bana seni hatırlatıyor..
sende öyle yapmadın mı sanki?
bir selam verip kaçmadın mı?
şimdi bak arayıp sormuyorsun beni
yarın benim olacağım nerden belli
nasılsın diye sorsana bi 
tabi korkarsın sende benim gibi
elveda demeden ayrılan ilk biziz sanki
ayrılıktan korkan tek biz miyiz ki?
hayır.. hiç sanmıyorum.. ilk olalım
ne de son..
korkularla yüzleşemiyoruz.. bu baştan belli
aslında kaybetmek diye bir şey yok, işin garibi
sadece bir histen ibaret, ey sevgili
aslında herşeyiyle.. sadece sevebilmek gibi..

Oğuz Karabulut
7 Mart 2009