sıkıldığını hissedersin bazen..
bazen de bilirsin sıkıldığını..
sebep ararsın..
bir kaç tahminin olur..
aslında hiç olmayacak cevaplar bulursun..
beklenmedik cümleler kurar..
garipsenecek durumlara düşersin..
hoşlanırsın bazen..
herkesten biraz daha fazla..
beklemek zorunda kalırsın..
beklersin de..
sabrının sonunun gelmesi için..
başkasını ararsın..
olmayanı bulmaya çalıştığında anlarsın..
mektuplar yazarsın bazen..
adresini bilmediğin bi yere göndermek üzere..
noktalar, yaklaştığın sonu bildirir..
virgüller, acıların devamını ifade eder..
ama mektup ta biter..
sonra yakarsın bazen..
yaktığın bir parça kağıttır..
belki de kendi yüreğindir..
başkalarını kimbilir kaç kere yakmışsındır..
düşünürsün..
suçsuzum dersin bazen..
yalan olduğunu bildiğin halde..
gerçeklere yaklaşmaya çalışmazsın..
yapamazsın..
sadece öylesine durursun bazen..
onu beklediğin için..
veya gelmeyeceğini bildiğinden..
orada sadece dikilirsin işte..
sonra ardına bakarsın bazen..
geçmişinin verdiği acıları hatırlarsın..
bazen gülmüşsündür belki..
ama acı on, sevinç bir dir..
ardında kalpler bırakmışsındır belki..
belki kendi kalbini yitirdin..
ihtimalleri düşünürsün bazen..
olasılıklar sana karmaşık gelir..
yanılsamalara uğrarsın..
kanarsın..
aynaya bakarsın bazen..
yüzüne bakamazsın..
çünkü çizik çiziktir..
dertlerin..
acıların..
mahvolmuşsundur..
ama yinede güzel sanarsın kendini..
belki...
belki bir gün..
seversin..
o gün geldiğinde anlarsın..
ama yaşadıkların görmene engel olur..
karşındaki belki gerçek belki yalan..
ama sen seviyorsundur..
yapabileceğin onu öpmektir..
doyasıya..
sarılmaktır, bırakmak diye bir eylemi bilmezcesine..
unutmaktır, ihanete uğrayabileceğin olasılığını..
inanmaktır, aslında yanılsama olan herşeye..
sonunda cehennem olduğunu bilmektir..
intihar ı düşünürken..
yazmaktır, tüm bunları bildiğini..
elinden gelen de budur zaten..
çünkü sen de hayatın içindesindir..
dışında değil ki..
Oğuz Karabulut
21 aralık 2008