Doyamadım !

Sonbaharın başlaması gibiydi herşey
Birkaç yaprak misali düşüyordu yanaklarımdan damlalar
Gözlerim acınası ifadelere bürünüyordu her sabah
Birkaç günün geçişinden öteydi herşey
Yıllarımın hafif kaldığı saatlerin uzun soluklarıydı
Hayallerimden öte birşeydi işte..
Yanımda olmayana mı üzülmeliydim, yoksa olmayacağı ümit mi etmeliydim?
Kısır döngü müydü koca bir ömür?
Beklemek bir yerden sonra koymuyordu..
Fakat hatıralar soluyordu bıraktığın sonbaharınla..
Yanıma bıraktığın tek olgunun yalnızlık olduğunu farkettiğimde
Koyu bir sohbetin içindeki o kelimeydin işte..
Dostlarım seni sorduğunda büyük bir yalandın söylediğim..
Yüzümdeki o ifadeyi alıp bir cümleye sığdıramadım..
Kelimelerin acizliğini tüm ekşiliğiyle tattım..
Alamadım kendime birkaç kuruşluk mutluluk
Dökülmedi gözyaşlarımla biraz olsun huzursuzluk..
Doyamadım işte sana..
Doyamadım !..

Oğuz Karabulut
15 Kasım 2009