Özlüyorum

ağaçlar bile uyurken..
yavru kuşlar günün ilk ışıklarına çığlık atarken..
bir damla su usulca damlarken yere..
günaydın nidaları sararken evleri..

ben kanlanmış gözlerim
sönmüş sigaralarım
kirlenmiş kadehlerimle..
sadece senin özleminle bitiyorum..

bitiyorum..
yavaş yavaş çürüyorum koltuğumda..
biliyorum sen yoksun arkamda...
eziyet kelimesi hafif kalıyor..
seni beklemek beni öldürüyor..

17  Ocak 2009
Oğuz Karabulut