Yandım

yanıp sönen bir sokak lambası
altında kavrulmuş bir beden
külleşmiş parmaklar ve arasında
sonradan iliştirilmiş gibi duran
bir parça kağıt..

yazıyor bir şiir, hitap ettiği sevdiği
dalgalarında buldum seni ey sevgili
dudaklarından öpmek istedim sürekli
bir adaya vuran o ince ellerinden
tutmak istedim hep sen yanımdayken

neden diye sormaktan vazgeçtim
bir süre sonra açıldım derinliklere
gittim gördüm ordaki sakin yaşamı
ve uykulu düşlerin arasındaki gerçeği

sen gerçektin bense düş
yalın hallerimden kaçamadım, sürekli düşüş
olmadı,edemedim.. elimde hep bir küsüş..

Oğuz Karabulut
27 şubat 2009