Uyumuyorum gece bitmesin diye.
Uyuyorum gün geçsin diye.
Baştan savma giyiniyorum.
Başımdan savmıyorum dertlerimi.
Bazen piçliğine yaşıyorum.
Bazen de babam varmış gibi yapıyorum.
Dua ediyorum arada,
kimisi karanlıklarda.
Çıkmaz sokaklarda kayıtsızlıklar tüttürüyorum,
küfürler tükürüyorum.
Kaygılarımdan kayıyorum çocuk parklarında,
salınıyorum her salı salıncaklarda.
Ne bileyim demiyorum sorulara,
sonlardan hiç ölmedim.
Mezarlardan bir otel gibiyim.
Dedim ya sadece,
neredeyse yapayalnız bir ölüyüm.

23 Nisan 2011 


Oğuz Karabulut